Cicero: De Amicitia – Kapitel 37 – Übersetzung

Lateinischer Text: Deutsche Übersetzung:
Kapitel 37
Ti. quidem Gracchum rem publicam vexantem a Q. Tuberone aequalibusque amicis derelictum videbamus. Wir sahen gewiss, dass Tiberius Gracchus, als er den Staat in Aufruhr versetzte, von Quintus Tubero und gleichaltrigen Freunden auf immer verlassen worden war.
At C. Blossius Cumanus, hospes familiae vestrae, Scaevola, cum ad me, quod aderam Laenati et Rupilio consulibus in consilio, deprecatum venisset, hanc ut sibi ignoscerem, causam adferebat, quod tanti Ti. Gracchum fecisset ut, quidquid ille vellet, sibi faciendum putaret. Gaius Blossius aus Cumae, Gastfreund eurer Familie, Scaevola, jedoch führte, als er zu mir (weil ich in Beratung mit den Konsuln Laenas und Ruilius war) gekommen war um flehentlich zu beten, diesen Grund an, dass ich ihm verzeihe, dass er den Tiberius Gracchus so hoch geachtet hätte, dass er glaubte, dass er, was auch immer jener wollte, tun musste.
Tum ego: ‚Etiamne, si te in Capitolium faces ferre vellet?‘ Damals sagte ich: „Auch wenn er wollte, dass du die Fackeln ins Capitol trägst?“
‚Numquam‘ inquit ‚voluisset id quidem; sed si voluisset, paruissem.‘ „Niemals“, sagte er, „hätte er das gewollt; aber wenn er es gewollt hätte, hätte ich gehorcht.“
Videtis, quam nefaria vox! Ihr seht wie ruchlos die Äußerung!
Et hercule ita fecit vel plus etiam quam dixit; non enim paruit ille Ti. Gracchi temeritati sed praefuit, nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit. Und beim Herkules so tat er es; oder sogar noch mehr als er sagte; jener gehorchte nämlich nicht dem unüberlegten Treiben des Tiberius Gracchus, sondern stand an der Spitze, und lieferte sich nicht nur als Gefährte dessen Wahnsinns, sondern als Führer.
Itaque hac amentia quaestione nova perterritus in Asiam profugit, ad hostes se contulit, poenas rei publicae graves iustasque persolvit. Daher ist er in dieser Verrücktheit, durch eine neue Untersuchung eingeschüchtert, nach Asien geflohen, schloss sich den Feinden an und erlitt die schweren und gerechten Strafen des Staats.
Nulla est igitur excusatio peccati, si amici causa peccaveris; nam cum conciliatrix amicitiae virtutis opinio fuerit, difficile est amicitiam manere, si a virtute defeceris. Es gibt also keine Entschuldigung für das sträfliche Handeln, wenn man wegen eines Freundes sträflich gehandelt hat; denn wenn die Vorstellung von Tugendhaftigkeit die Kupplerin der Freundschaft war, ist es schwer, dass die Freundschaft bestehen bleibt, wenn man von der Tugend abfällt.
Eingereicht von Benjamin

Schreibe einen Kommentar

Pflichtfelder sind mit * markiert.