Seneca: De Brevitate Vitae – Kapitel 2 – Übersetzung

Lateinischer Text: Deutsche Übersetzung:
Nütze die Zeit!
Quid de rerum natura querimur? Warum klagen wir über die Schöpfung?
Illa se benigne gessit: Vita, si uti scias, longa est. Jene hat sich großzügig gezeigt: Das Leben ist lang, wenn man es zu nützen versteht.
At alium insatiabilis tenet auaritia; Alium in supervacuis laboribus operosa sedulitas; Alius vino madet, alius inertia torpet; Alium defetigat ex alienis iudiciis suspensa semper ambitio, alium mercandi praeceps cupiditas circa omnis terras, omnia maria spe lucri ducit; Quosdam torquet cupido militiae numquam non aut alienis periculis intentos aut suis anxios. Aber einen hält unersättliche Habsucht gefangen, einen anderen in unnötigen Arbeiten geschäftige Emsigkeit; Der eine ist vom Wein betrunken, ein anderer von Trägheit gelähmt; Den einen erschöpft ein immer von fremdem Urteil abhängiger Ehrgeiz, den anderen führt die gefährliche Leidenschaft Handel zu treiben rings um alle Länder und Meere in der Hoffnung auf Gewinn; Einige quält die Leidenschaft für den Kriegsdienst, immer entweder darauf bedacht, Fremden Gefahren zu bereiten oder besorgt um die eigenen.
Sunt quos ingratus superiorum cultus voluntaria servitute consumat. Es gibt auch Menschen, die undankbare Ergebenheit gegenüber Vorgesetzten in freiwilliger Sklaverei verzehrt.
Multos aut affectatio alienae formae aut suae querella detinuit; Plerosque nihil certum sequentis vaga et inconstans et sibi displicens levitas per nova consilia iactavit; Quibusdam nihil quo cursum derigant placet, sed marcentis oscitantisque fata deprendunt, adeo ut quod apud maximum poetarum more oraculi dictum est verum esse non dubitem: „Exigua pars est vitae qua vivimus. Die Künstelei hat viele entweder durch eine fremde Gestalt oder durch seine Klage festgehalten; Die meisten, die kein bestimmtes Ziel verfolgen, hat unsteter, unbeständiger und unbefriedigter Leichtsinn durch neue Pläne getrieben; Manchen gefällt nichts, wohin sie ihr Streben richten, sondern matt und teilnahmslos überrascht sie der Tod, so sehr, dass ich keine Bedenken trage, dass das wahr ist, was beim größten aller Dichter in der Art eines Orakels gesagt worden ist: „Es ist nur ein winziger Teil unseres Lebens, in dem wir leben.“
Ceterum quidem omne spatium non vita sed tempus est. Die ganze übrige Zeit allerdings ist nicht Leben, sondern Zeit.
Urgent et circumstant vitia undique nec resurgere aut in dispectum veri attollere oculos sinunt.
Et immersos et in cupiditatem infixos premunt, numquam illis recurrere ad se licet.
Si quando aliqua fortuito quies contigit, velut profundo mari, in quo post ventum quoque volutatio est, fluctuantur nec umquam illis a cupiditatibus suis otium stat.
De istis me putas dicere, quorum in confesso mala sunt?
Aspice illos ad quorum felicitatem concurritur: Bonis suis effocantur.
Quam multis diuitiae graues sunt! Quam multorum eloquentia et cotidiana ostentandi ingenii sollicitatio sanguinem educit! Quam multi continuis voluptatibus pallent!
Quam multis nihil liberi relinquit circumfusus clientium populus! Omnis denique istos ab infimis usque ad summos pererra: Hic aduocat, hic adest, ille periclitatur, ille defendit, ille iudicat, nemo se sibi vindicat, alius in alium consumitur.
Interroga de istis quorum nomina ediscuntur, his illos dinosci videbis notis: Ille illius ius cultor est, hic illius; Suus nemo est.
Deinde dementissima quorundam indignatio est: Queruntur de superiorum fastidio, quod ipsis adire volentibus non vacaverint!
Audet quisquam de alterius superbia queri, qui sibi ipse numquam vacat?
Ille tamen te, quisquis es, insolenti quidem vultu sed aliquando respexit, ille aures suas ad tua uerba demisit, ille te ad latus suum recepit: Tu non inspicere te umquam, non audire dignatus es.
Non est itaque quod ista officia cuiquam imputes, quoniam quidem, cum illa faceres, non esse cum alio volebas, sed tecum esse non poteras.

Schreibe einen Kommentar

Pflichtfelder sind mit * markiert.