Quam simul ad duras religatam bracchia cautes vidit Abantiades, nisi quod levis aura capillos moverat et tepido manabant lumina fletu, marmoreum ratus esset opus; trahit inscius ignes 675 et stupet et visae correptus imagine formae paene suas quatere est oblitus … Weiterlesen →

Mox tamen Acrisium (tanta est praesentia veri) tam violasse deum quam non agnosse nepotem paenitet: inpositus iam caelo est alter, at alter viperei referens spolium memorabile monstri 615 aera carpebat tenerum stridentibus alis, cumque super Libycas victor penderet harenas, Gorgonei … Weiterlesen →